- Dlaczego zdecydowałem się wystawić monodram w kawiarni? Bo historia, o której opowiadam dzieje się w paryskim przedwojennym bistro. Takiego miejsca szukałem - tłumaczył przed laty Ryszard Jaśniewicz. - Wnętrze tej niezwykłej sopockiej kawiarni było gotową scenografią. Nie bez znaczenia był też entuzjazm gospodyni, z radością przystała na mój pomysł. Dziś teatr w kawiarni nie wydaje się czymś specjalnie oryginalnym, ale wtedy to było coś nowego! Na premierę przybyły tłumy, zabrakło krzeseł, ludzie siedzieli na podłodze, ale i na niej szybko zrobiło się ciasno. Niezwykły był też popremierowy bankiet, niejako dalszy ciąg spektaklu. Do kawiarni wtaszczyliśmy prawdziwą, rybacką łódź i w niej Ewa Liguz -Borowiec, przyjaciółka naszego Teatru ustawiła wszystkie potrawy...
Tak wszystko się zaczęło. I trwa!
